‘Ik zit niet zo lekker in mijn vel’…
Het is een uitspraak die veel gebruikt wordt maar wat bedoelen we er eigenlijk mee? Meestal hebben we het dan over emoties die we als vervelend ervaren, maar waar we niet direct de vinger op kunnen leggen. Het is vaak een ‘algeheel gevoel van mwah’. In deze blog leg ik uit waar dit vandaan kan komen en vooral wat je eraan kunt doen. Want als je goed in je vel zit, ben je beter in balans, heb je meer zelfvertrouwen en kun je beter overweg met stressvolle situaties.
Peter snapt niet waarom hij zich zo mat voelt
Peter, een ervaren manager bij een technisch bedrijf, komt via via bij mij: ‘Tja, ik weet het eigenlijk niet. Ik zit niet zo lekker in mijn vel… ik heb een goede baan, thuis gaat alles goed en toch voel ik continu onrust. Kun jij dit voor me oplossen met wat gesprekken of zo?’
Peter heeft wat velen van ons wel eens ervaren: een gevoel van niet lekker in je vel zitten, waar je je vinger niet op kunt leggen waar het nu vandaan komt of wat je moet doen om het weg te laten gaan. Een continu baaldag-gevoel dat als een mug op oorlogspad om je heen blijft zoemen en je ’s nachts wakker houdt.
Op zoek naar de oorzaak
Peter wil graag starten en samen bekijken we zijn ODC-profiel. Waar krijgt hij energie van en waar lekt het weg? Al snel blijkt zijn thema ‘grenzen bewaken’. Peter probeert het iedereen naar de zin te maken: met name op het werk probeert hij zijn directeur en de collega’s aan wie hij leiding geeft, tevreden te houden. Dat wringt en schuurt en hij voelt zich soms een kameleon die niet meer weet wie hij zelf is. Hij heeft continu het gevoel dat hij degene is die water bij de wijn moet doen en zich almaar aanpast.
Nu het gevoel een naam heeft gekregen, gaan we kijken waar dit vandaan komt. We graven dieper en komen uit op de rol die hij vroeger in het gezin speelde. Via het plaatsen van een opstelling met beeldtaal wordt hij zich ervan bewust hoe het voor hem als middelste van drie kinderen was: ‘Ik was de olie binnen ons gezin, ik probeerde het steeds goed te doen voor mijn oudere broer en mijn kleine zusje. En dat bemiddelende kind probeer ik nog steeds te zijn binnen mijn werk. Dat levert mij stress op, want uiteindelijk doe ik het nooit voor iedereen goed.’
Je moet zelf aan de slag
Peter herhaalt een stramien uit zijn verleden waar hij in zijn huidige volwassen bestaan last van heeft. Dergelijke patronen zie je regelmatig als dingen schuren bij jezelf wanneer je al volwassen bent. Maar, ‘even wat gesprekjes voeren’ in de verwachting dat de coach het voor je oplost, is geen optie en belangrijker nog: het werkt niet. Je moet gemotiveerd zijn en bereid om zelf diep te (willen) gaan. Durven luisteren naar het kind in jezelf en dat kind erkennen en geven wat het nodig heeft. Erkenning leidt bijna automatisch tot verandering en daarmee een stap naar jezelf.
Je lijf weet het eerder dan je hoofd
Voor hij het zich echt bewust realiseerde, voelde Peter al dat er iets niet goed was. Door daadwerkelijk aan de slag te gaan met zichzelf, heeft hij nu de ruimte gekregen om zich te focussen op dingen waar hij energie van krijgt. De zoemende mug is weg. In plaats daarvan is er een vat vol energie!
